รัก ... คือการเรียนรู้

เมื่อคนๆ หนึ่งมีความรัก
เขาได้เปิดประตูเข้าสู่โลกอีกบานหนึ่ง
โลกของจิตใจของเขาเอง
ตกหลุมรัก ใครหนอช่างนิยามกิริยาอาการเช่นนี้ได้ตรงใจ
รักนั้นมาโดยไม่รู้ตัวเสมอ
อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ยอมรับความจริงจะพบว่ารักนั้นเป็นเกม
เกมที่มีจิตวิญญาณเป็นเดิมพัน
ผู้มีรักไม่เคยแพ้ เพียงเขาได้รู้จักรัก เข้าใจรัก
และเมื่อเขารักเป็น เขาได้เดินมาถึงจุดประสงค์ของเกมนั้นแล้ว
จะรักอย่างไรเล่าให้เป็น

รักคือการแลกเปลี่ยน
เราไม่อาจเป็นตัวของตัวเองได้ถึงที่สุด
นั่นอยู่ที่ว่าเรายินดีเปลี่ยนหรือไม่
เราไม่อาจเปลี่ยนได้ถึงที่สุดเช่นกัน
สุดท้ายที่เราทำได้คือการปรับ

รักคือเกม ผู้คนเล่นเกมเป็นและไม่เป็น
พ่ายแพ้เดินออกไปจากสนามก็มากมี
เลือกที่จะเล่น จะสู้ต่อ จะเดินทางตามหัวใจบันดาลก็มาก

รักเรียนรู้ เมื่อเรารักใคร
เราจะได้รู้จักตัวเราเองในภาคที่เราไม่เคยเห็น
ภาคของการกระทำต่อผู้เป็นที่รัก กคือการ

แปลกจริง
เขาเป็นใครหนอ บางครั้งเราอยากจะดีกับเขามากกว่ากับพ่อกับแม่เสียอีก
ความสุขและความทุกข์ของเราล้วนอยู่ในกำมือเขา
เขาเป็นใครก็ไม่รู้นะ

แปลกจริง
รักเรียกเสียงหัวเราะ รอยยิ้มที่มุมปาก แววตาวาววาม
เรียกน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ความเหงาและว้าเหว่ โหยหา
เรียกส่วนลึกที่เราไม่เคยสัมผัสออกมาเปิดเผย
ตัวเราที่เราไม่เคยรู้จัก
ตัวเราที่เรายังไม่เคยเห็น
ผู้ที่ยังไม่เจอรักแท้ ยืนยันที่จะรอต่อไป

หวังเหลือเกินว่าคนๆ นั้นจะมีอยู่
หวังเหลือเกินว่าเขาจะเดินเข้ามา
หวังเหลือเกินว่าเขาจะรู้ว่าเขาคือคนที่เราตามหา
และเราคือคนที่เขาตามหาเช่นกัน

วันนั้นเราทั้งคู่คงได้หยุด
หยุดที่จะค้นหา และอยู่กับสิ่งที่เป็นจริง มิใช่จินตนาการอีกต่อไป

จุดสุดท้ายของนักเดินทางคือการลงหลักปักฐาน และพักผ่อน
มีความสุขอยู่ในดินแดนที่ตนค้นพบ
ดินแดนอบอุ่นในหัวใจของคนทั้งคู่