เมื่อผิดหวังในความรัก และคำถามที่เต็มไปด้วยคำว่า *ทำไม*...

ทำไม เค้าทำกับเราอย่างนี้ ฉันผิดอะไร
ทำไม เค้าถึงใจร้าย ใจดำได้ขนาดนี้ ทำกับเราได้ลงคอ ก็ฉันดีกับเค้าทุกอย่าง ทุ่มเทใจให้ทั้งหมด
ทำไม เค้าไม่คิดถึงสิ่งที่เราเคยมีมาด้วยกัน ที่ผ่านมา
ทำไม ก็คุณเคยบอกว่ารักฉันมากมาย ฉันเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของคุณ แล้วทำไมทำแบบนี้
ทำไม เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ถึงกับต้องเลิกกันเลยหรือ ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนฉันจะได้แก้ไขปรับปรุงตัว
ทำไม เมื่อวันก่อนเรายังพูดถึงอนาคตกันอยู่เลย
ทำไม คุณลืมคำสัญญาต่าง ๆ ที่เคยพูดเอง และให้ไว้จนหมด

เสียใจเหลือเกิน ทุกข์ทรมานสุดจะทนรับไหวแล้ว
และ ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ฯลฯ ..............

จนมาถึงวันนี้ กับคำถามที่ว่า * ทำไม * ที่เคยมีมามากมาย

คำตอบแค่เพียงคำเดียวสั้น ๆ คือเค้า * หมดรัก * แล้ว

* หมดรัก * ทุกอย่างมันก็คือ * จบ * จึงไม่จำเป็นต้องถามว่า * ทำไม * อีกต่อไป

มันจบแล้ว..........อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันตอนนี้คือเค้าหมดรักแล้ว มันหมดแล้ว จบแล้วจริง ๆ

ทำไมจึงซึ้งและแน่ใจกับคำ คำนี้หรือ...........

ก็ เพราะว่าเคยทำเช่นนี้กับใครบางคนเหมือนกัน เค้าก็คงมีคำถามเช่นนี้กับเรา ซึ่งเราไม่อยากจะตอบเลยแม้แต่ข้อเดียว ไม่อยากเจอ ไม่อยากตอบไม่อยากทำร้ายจิตใจยิ่งถ้าหากเค้าดีกับเราด้วยแล้ว ไม่ต้องการตอบ กับคำถามต่าง ๆ ที่เต็มไปด้วย * ทำไม * เหล่านั้น

จำไว้อย่างหนึ่งเถอะค่ะว่า หากเราไม่ได้รักใครคนนั้น หรือเคยรักแต่ตอนนี้ไม่ได้รักอีกแล้ว

ไม่ว่าเค้าจะทำดีกับเราแค่ไหน เค้าจะเสียสละและทุ่มเทอะไรให้มากมายขนาดไหน แม้ว่าเราจะสามารถรับรู้ก็ทำได้แค่ ขอบคุณ

ต่อให้เค้าต้องฆ่าตัวตายเพราะเรา เราก็แค่รู้สึกผิดและ เสียใจ เท่านั้น
แต่อย่างไรก็ไม่สามารถรัก และกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว เพราะ * หมดรัก * เท่านั้นเอง

และ จริง ๆ แล้วก็ไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น ว่าเค้าจะได้รับทุกข์ทรมานแค่ไหน เพราะไม่อยากรู้สึกผิดนั่นเอง เราก็คงเป็นคนที่ใจร้าย ใจดำ มาก ๆ อาจถึงขั้น เลวด้วยซ้ำ ที่ไม่น่าทำกับเค้าได้ลงคอนั่นเอง

เพราะ ฉะนั้น อย่าได้คร่ำครวญ เสียใจ ยาวนาน.......กับคนที่จากไปอีกเลย รีบทำใจให้กลับคืนมา สงสารตัวเองเถิดนะ รักตัวเองให้มาก ๆ ที่สุด จิตวิญญาณนี้ ร่างกายนี้เท่านั้นที่เราจะต้องรับรู้และเจ็บปวดกับมันมากที่สุด หรือจะมีความสุขกับมันโดยตรงจริง ๆ ฉะนั้นช่วงเวลาทึ่เหลืออยู่ในชีวิต ทำไมไม่ให้ความสุขกับตัวเอง ให้มากที่สุดเล่า................

ไม่ มีใครเลยที่จะรู้ล่วงหน้าว่าเราจะอยู่บนโลกนี้ได้นานเท่าไร จะอยู่จนแก่ตายหรือไม่ อย่างไรเสียก็ต้องตายอยู่แล้ว เมื่อได้เกิดมาจงพยายามเข้มแข็งสู้....ต่อปัญหาและความทุกข์ที่เข้ามา ทุกข์หรือสุขมันหมุนเวียนอยู่เช่นนี้ตลอดไป ........ไม่มีอะไรที่แน่นอนเลย

และ เป็นความโชคดีอย่างที่สุดแล้ว ที่ได้เกิดมาเป็นคน มันยิ่งใหญ่เหนือกว่าสิ่งที่มีชีวิตในโลกนี้ทั้งปวง เพราะเรามีจิตและมีสมองที่จะประดิษฐ์มันได้

หากวันนี้มีสุขดี ก็เสพสุขนั้นให้เต็มที่ ให้อิ่มเอม เพื่อเป็นแรงใจและภูมิคุ้มกันในวันข้างหน้า เมื่อความทุกข์มาเยือน....จะได้คิดว่าครั้งหนึ่งฉันก็เคยมีความรัก และได้รับสุขนั้นมาแล้ว