เคยไหม? ที่คุณ... "ก้าวเดินไปข้างหน้า" ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ จนหมดสิ้น... ความคาดหวัง คือ ปัจจัยหลักของ "ความทุกข์" แล้วจะมีมั้ย... "ใครสักคน" บนโลกใบนี้... แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ... เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้... ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงได้เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต... รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน FW
แต่... รู้สึกว่ามันเป็นการ "ถอยหลังกลับ"
เคยไหม?
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย...
ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น...
หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้...
ความทุกข์เข้ามาทดแทน วันเวลาแห่งความสุขของคุณ...
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป...
ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ
ฟาดฟันกับปัญหา...
หากคุณ "ชนะ" คุณก็จะเดินจากมาพร้อม "ความสำเร็จ" อีกครั้งหนึ่ง...
หากคุณ "แพ้" คุณก็อาจ "ล้ม" จมอยู่กับที่...
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้... เราจะมีใคร ?...
ใครที่เป็นของเราจริง ๆ... เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ...
บทเรียนของการเดินถอยหลัง...
ทำให้รู้ว่าความ "คาดหวัง" มักมาพร้อมกับความ "ผิดหวัง" เสมอ...
เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก...
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง... คอยรับเมื่อเราล้ม...
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย...
มีลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น
หายใจด้วยตัวเองให้ได้... ลุกด้วยตัวเองให้ได้...
อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น...
เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์...
เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม...
ฉันได้เรียนรู้ว่า...
เช่นเดียวกับความรัก...
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท... โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะตามมา...
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดที่จะทน...
ความรัก... เปลี่ยนแปลงได้เสมอ...
บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น... บางครั้งกลับเดินช้าลง...
ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที...
เพราะ เราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้...
ความคิดของเขา... อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน...
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่... เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น...
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตา... และตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอย่าหันกลับไปทางเดิม...
เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา... อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี...
แต่ในบางเรื่อง... ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง...
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา... แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง...
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง!...
ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป...
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่... แล้วหัดเดินให้ช้าลง...
ระหว่างทาง... ของการเดินถอยหลังกลับ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น